Mijn verhaal, achtergrond en inspiratie

Al heel jong, ik was nog maar twaalf jaar, werd ik geconfronteerd met verlies en tegelijkertijd taboe. Mijn vader beëindigde zijn leven…

Mijn lieve, gevoelige en intelligente vader. Mijn vader die mij liet en laat voelen hoe gewenst ik ben. Een vader die een aanstekelijke humor had. Mooie herinneringen heb ik aan de vakanties samen met familie in Denemarken.

Mijn ouders waren zo gelukkig met elkaar en het voelt zo rijk dat je als kind de basis van liefde hebt meegekregen.

Mijn vader werd ziek…depressie en in de jaren 70 was daar geen adequate behandeling voor. Na zijn overlijden voelde ik als kind het taboe op zelfdoding. Ik begreep dat niet. Hij had gevochten tegen zijn ziekte depressie. Er werd toen niet (en helaas nog niet altijd) open besproken of je gedachten had om een eind aan je leven te maken. De opname en tranquilizers, waar destijds de behandeling uit bestond, maakten hem steeds zieker.

Een aantal jaren later werd ik opnieuw geconfronteerd met suïcidaal gedrag van een dierbare naaste. Geleid door angst om het niet nog een keer mee te maken ben ik gaan redden. Er ontstond een niet gezonde relatie tussen ons, waardoor ik werd meegetrokken in de neerwaartse spiraal.

Opgebrand, wilde ik leren hoe ik op een gezonde wijze met mijn naaste en deze problematiek om kan gaan.
Wat ik niet doorhad was dat ik in mijn leven alleen maar aan het geven was. Vanuit mijn enthousiasme, vanuit liefde en compassie voor mijn naasten en vanuit mijn werk, zorgde ik voor iedereen die het maar kon gebruiken. Niet doorhebbende dat ik daarmee mijn ego aan het voeden was en niet mijn innerlijke zelf. En daar liep ik op leeg.

Ik was mij al langer bewust van de impact die voeding heeft op je mentale en fysieke gezondheid. Ik volgde scholingen en leerde welke voedingsstoffen wij tekortkomen in onze huidige maatschappij en welke voedingsstoffen wij moeten aanvullen bij stress en andere aandoeningen.

Op een gegeven moment kwam mindfulness in mijn leven. Zoals de grondlegger van mindfulness, Jon Kabbat Zin zegt: “You can’t stop the waves, but you can learn to surf.” Ik ben gaan leren surfen en compassie aan mijzelf gaan geven.

Alles begon op zijn plek te vallen, wie ben ik en wie wil ik zijn in het grotere geheel. Het bleek eigenlijk niet zo moeilijk, want wat ik al deed paste nog beter dan ooit tevoren.

Ik werkte al in de functie van cognitief trainer/behandelaar voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) en daarnaast freelance in de suïcidepreventie.
Hoewel dit verschillende ‘problematieken’ zijn, werd ik telkens geraakt door een gemeenschappelijke factor. Want zowel bij hersenletsel als bij suïcidale problematiek kan je identiteit ontwricht raken.

Vanuit al mijn kennis en opgedane ervaring ben ik mijn eigen praktijk gestart, met als uitgangspunt: “De mens is niet zijn ziekte of beperking”

Mijn missie is:

• Het taboe op zelfdoding te doorbreken.
• Door middel van trainingen kennis overdragen en bewustwording creëren op het gebied van suïcidepreventie, niet aangeboren hersenletsel – NAH en mindfulness.
• Individuele ondersteuning geven op deze gebieden

Met steeds als centrale vraag:
Hoe kom je weer bij jouw eigen unieke zelf wanneer door een beperking, ziekte, verlies en/of stress, jouw eigen ik is aangedaan?

Heb je een vraag of wil je meer informatie over mijn diensten?