Maak jij je zorgen om jouw kind?

Misschien uit je kind suïcidale gedachten, of hoor je uitspraken als: “Misschien kan ik er beter niet meer zijn” of “Niemand begrijpt mij.”

Het kan ook zijn dat je het vermoeden hebt dat jouw kind hiermee rondloopt, maar dat het contact hierover moeilijk of zelfs onmogelijk voelt.

Soms is er al hulp, maar voelt je kind zich daarin niet écht gezien of gehoord. Of merk jij als ouder dat het huidige traject simpelweg niet aansluit bij wat er nodig is.

En dan zijn er nog de wachtlijsten. Terwijl jij voelt: het kan niet wachten.

Door mijn familie ervaringen en later professionele ervaringen op het gebied van suïcidaliteit, ben ik suïcidaliteit anders gaan benaderen.

Wanneer jij niet jezelf kunt zijn, kun je fysiek en/of mentaal “ziek” worden. Jou lijf, jouw zijn grijpt in

Op het moment dat we op aarde komen, komen we in een gecreëerd systeem en gaan we bij onszelf vandaan, om ons aan te passen aan het systeem. Al jong wordt ons gevraagd, wat we willen worden, terwijl we al zijn, precies zoals het bedoeld is.

In de westerse wereld zijn we goed geworden in labels plakken, wanneer wij niet passen in het gecreëerde systeem. Wanneer we “hulp” nodig hebben, kan het zijn dat deze gericht is op “de diagnose” die we hebben gekregen. Maar je bent niet jouw diagnose en zo kunnen we verder bij onszelf vandaan komen te staan. We worden “geholpen” met het weer kunnen functioneren in het systeem.

In feite toon je bij suïcidaliteit gezond gedrag op een ongezonde situatie. Daarbij bedoel ik niet dat suïcidaliteit gezond is. Maar je bent zover verwijderd geraakt van jezelf, dat je niet meer weet hoe je moet leven.

Meer en meer zie je de laatste jaren dat onze kinderen ons wakker schudden. Ze laten ons zien dat het systeem waarin zij leven niet klopt. Suïcidaliteit onder jongeren is toegenomen, alsook de *thuiszitters binnen het schoolsysteem.
De wijze van leren sluit niet meer aan, het wordt soms als een andere taal ervaren.
*Indy Thijn noemt ze de wakkerschudders.

De huidige generatie jongeren zijn daarbij opgegroeid in het digitale tijdperk. Ze hebben nauwelijks geleerd om te spelen en om in contact met de ander te zijn. Terwijl je veelal kunt waarnemen dat ze met een hoger bewustzijn zijn geboren.

Veel jongeren kampen met een gebrek aan perspectief. Zo worden geconfronteerd met “crisissen”, zoals de huizen crisis. Er zijn studieschulden en alles wordt duurder. En vlak niet uit wat het met je doet wanneer je telkens hoort, dat het niet goed gaat met de mentale gezondheid van jongeren. Kan/mag ik dan wel gelukkig zijn?

Lees bovenstaande ook in de context van trauma’s zoals mishandeling, pesten, verlies etc. Ook daar kun je immers niet bij jezelf blijven. Je bent aan het overleven.

Wat is mijn missie?

Ik wil er zijn voor onze jongeren, onze leiders van de toekomst, die ons laten zien dat het systeem waarin ze leven niet klopt. Maar toch keer op keer weer terug worden gezet in het systeem.

Wat deze jongeren nodig hebben? De bedding, de erkenning en herkenning dat wie zij zijn precies goed is. En dat zij het niet zijn, die het niet goed doen, maar dat het systeem/de maatschappij onbewust of bewust nog niet klaar is voor wat zij hebben te brengen.

Wat kan ik hierin voor jullie betekenen?

Wanneer jouw kind door welke oorzaak dan ook suïcidale gedachten heeft, of suïcide poging(en) heeft ondernomen, wil ik graag met jullie meedenken wat ieder van jullie nodig heeft.

In de basis is het belangrijk dat jullie (h)erkenning gaan ervaren. Dat er in de pijn, verdriet en angst, ook een bepaalde vorm van rust en vertrouwen kan ontstaan, doordat jij je gehoord voelt en duidelijk wordt wat jij/jullie nodig hebben. Voor mij is dat altijd de basis van ons contact van waaruit perspectief kan ontstaan, alsook naar terug te keren in het samen onderzoeken wat ieder nodig heeft.

Wat is mijn rol?

Ik heb hierbij niet de rol van begeleider/behandelaar, maar zie mij als gids en als vertrouwenspersoon die jullie in contact brengt met mensen en/of organisaties en die dit proces bewaakt. Ik blijf ook in contact over de suïcidaliteit van/met jullie kind.

Hoe ziet dit eruit?

Als eerste gaan we in contact over de suïcidaliteit. Wanneer je met suïcidale gedachten rondloopt is dat een enorm eenzaam proces. Wellicht schaam jij je over jouw gedachten, wil je de ander hier niet mee belasten, of ben je bang voor de consequenties wanneer jij je gedachten uitspreekt. Bang om gek te worden gevonden of bang dat je misschien wordt opgenomen.

Als naaste (ouders, zus, broer, vriend) kan je enorm geschrokken zijn, maak jij je zorgen en hebt de neiging te gaan redden, zorgen, beschermen of gerust te gaan stellen. Een hele menselijke reactie. Vanaf het moment dat je wordt geconfronteerd met een suïcidale dierbare, sta je aan. Ben je alert. Logischerwijs kan je daardoor op een ongezonde manier met elkaar in contact komen te staan.

We gaan in contact over wat er speelt en wat er in het nu nodig is voor jouw kind, jij als ouder en andere gezinsleden. Nogmaals ik ben geen psycholoog, maar ik loop als familie en professioneel ervaringsdeskundige met jullie mee. Is er nu (of in het verleden) ondersteuning/hulp v.w.b. de suïcidaliteit (geweest)?  Weet je wat je kunt doen wanneer je in psychische nood komt, of is dat waar nu eerst aandacht voor nodig is?
Dus waar is nu behoefte aan v.w.b. de suïcidaliteit.

Ook ga ik met jouw kind in contact. Het is vaak erg moeilijk om over je suïcidale gedachten te praten, zeker in het bijzijn van ouders/dierbaren. Zoals eerder benoemd kan er schaamte spelen over de gedachten. Of je wilt de ander hier niet mee belasten. Ook kunnen er gedachten spelen dat je een blok aan het been bent, niemand jou toch kan helpen en iedereen beter af is zonder jou.

Waar jongeren ook vaak bang voor zijn, is dat ze beperkt worden in hun vrijheid. Dat ouders op ze gaan letten. Vertrouwen opbouwen in deze fase is de basis in dit contact. Ik beloof nooit geheimhouding. Ik vertel dat alles in vertrouwen tussen ons blijft. Maar waar er zaken zijn waarvan ouders op de hoogte moeten worden gebracht, zal ik dat altijd aangeven. En ik geef aan dat we vanaf nu alles samen doen. Ik zal nooit acties ondernemen zonder het kind daarin mee te nemen. Waar het kind aangeeft bang te zijn dat ze beperkt worden in hun vrijheid, leg ik uit dat we met z’n allen kunnen bespreken wat ieder hierin nodig heeft, om zich veilig te voelen.

Essentieel in deze fase is dat er niets hoeft te worden opgelost. Nogmaals zijn wij van nature zo gericht op oplossingen, redden en weg van de pijn te gaan. Maar het is oh zo nodig om echt gehoord en gezien te worden. Suïcidale gedachten kunnen, hoe gek dat kan klinken rustgevende gedachten zijn; “Als het leven echt niet meer te dragen is, kan ik er altijd uitstappen” Om die reden is het belangrijk om het over de gedachten te hebben. Zonder oordeel kunnen luisteren en er zijn.

Als voorbeeld de mw. van middelbare leeftijd, die wanneer ze zich suïcidaal uitte, de hulpverlening meteen een actie uit ging zetten. In gesprek met mij vertelde ze dat ons gesprek goed was. “Samen stonden we bij de put zonder dat ik er in hoef te donderen en zonder dat ik ergens naar toe moet”

Of de jongen van 22 jaar die die dag een poging wilde ondernemen.
“Ik voel mij nog net zo klote, maar ben zo opgelucht dat ik eindelijk eens alles heb kunnen vertellen”

Wanneer we de steun die nodig is rondom de (dreiging van) suïcidaliteit hebben besproken, kan er ruimte ontstaan om te kijken wat er nodig is, waar het gaat om perspectief én in contact komen met en bij jezelf.

Wie ben jij onder het trauma dat je hebt meegemaakt. Wie ben jij onder de diagnoses die jij hebt gekregen? Waarschijnlijk leef je in je hoofd en ben jij je niet eens meer bewust dat je ook nog een lichaam hebt.

Samen gaan we kijken wat jij nu als steun nodig zou kunnen hebben.

• •  Is het een lichaamsgerichte therapeut, die jou weer in contact kan brengen met jouw lichaam, met jouzelf? Al ons trauma ligt opgeslagen in ons lichaam en door het te gaan doorvoelen, krijgt het een weg naar buiten en kunnen we weer in contact komen met onszelf.
  •  Is het een paardencoach? Dieren zijn zo intuïtief. Ze spiegelen ons waar de pijn zit en wat wij nodig hebben.
  •  Samen met leeftijdgenoten in contact met de natuur?
  •  Loop je vast in het onderwijs? Wat past wel bij jou?

In mijn grote netwerk samenwerkingspartners kan ik jullie in contact brengen met lichaamsgerichte therapeuten, systemische werkers, paardencoaches, bokscoaches, coaches binnen het (vernieuwend) onderwijs etc. Maar ook individuele of groep initiatieven waar je weer in contact wordt gebracht met de natuur en daardoor met jouzelf.

Wanneer ik jullie in contact breng met een samenwerkingspartner/organisatie blijf ik jullie contactpersoon. Samen met jullie blijf ik monitoren of dit de steun is die nodig is en blijf ik in contact over de suïcidaliteit.

Het is niet reëel dat we werken naar een resultaat. Maar wel naar een situatie waarin jij je gezien en gehoord voelt, er meer veiligheid in het gezin ervaren kan worden, er inzicht is ontstaan wat er nu écht speelt en jullie tools hebben hoe hiermee om te gaan.

Heb je een vraag of wil je meer informatie over mijn aanbod of ondersteuning?